http://www.gelderlander.nl/arnhem/article490849.ece
‘Love is in the air’ in wei bij Valkenhuizen
Door onze verslaggever
Dinsdag, 11 juli 2006 - ARNHEM - Zelfs de paarden van boer Van Veelen stopten met grazen. Nieuwsgierig hieven ze hun hoofden omhoog, om even later de halzen diep in het prikkeldraad te drukken. ‘Love was in the air’. En daarna ook aan de grond.
Michel Wouters van den Oudenweijer vliegend op weg naar zijn grote liefde Marlies Welling. Ook zij is, getuige haar parachutejurk, geheel in stijl. Foto: Jan Wamelink
„Oef“, zegt Yvonne van Megen, „dat zit erop.“
Al wapperend met de stof van haar prachtige feestjurk zorgt ze voor wat verkoeling op de klamme huid. Met de andere hand pinkt ze een traantje weg. Van ontroering, maar bovenal van opluchting.
Zoon Michel Wouters van den Oudenweijer (29) is zojuist veilig geland in de glooiende wei van boer Van Veelen, op de hoek van de Schelmseweg en de Apeldoornseweg, tegenover Valkenhuizen. Een pak van het hart van moeder Yvonne.
„Ik heb hem nooit eerder zien springen. Niet omdat ik dat niet durfde, het is er gewoon nooit van gekomen. En dan uitgerekend vandaag is het voor mij de eerste keer. Op zo’n dag waarop niets mis mag gaan.“
Die dag was gisteren de dag waarop zoon Michel het jawoord gaf aan Marlies Welling. Tweeëneenhalf jaar geleden leerden ze elkaar kennen, tijdens het parachutespringen. Als ze ooit zouden trouwen, zo wist het Arnhemse stel vanaf het begin, dan in stijl. Het liefst had Michel zich bij de Witte Villa, waar later op de middag het uiteindelijke jawoord werd gegeven, met zijn parachute naar beneden laten vallen, maar daar kreeg hij geen vergunning voor. Dus werd het de wei van boer Van Veelen, waar pakweg tachtig hooggehakte dames en vlotgeklede mannen zich eerst langs dampende balen kuilvoer moesten wurmen om vervolgens vol vervoering het kleurige en bijna kunstige schouwspel te kunnen aanschouwen.
Michel landde nog net niet op schoot bij zijn Marlies, maar wel stijlvol. En dat met een nieuwe parachute. De oude zat om het frêle lijf gevouwen van zijn stralende, en ook nog jarige (26) bruid. „Michel heeft er 99 keer mee gesprongen, de honderdste keer was-ie voor mij. Michael van der Meide, een jonge ontwerper uit Rotterdam, heeft er mijn bruidsjurk van gemaakt.“
Alleen voor het moment in de wei? „Nee hoor, ik hou hem de hele dag aan.“ Een wijs besluit. Van de glanzend rode parachutestof is een plaatje van een jurk gemaakt. Een jurk die ze, vindt Yvonne, dikverdiend heeft. „Michel is voor goud gegaan. Dat heeft-ie met Marlies gekregen.“
‘Love is in the air’ in wei bij Valkenhuizen
Door onze verslaggever
Dinsdag, 11 juli 2006 - ARNHEM - Zelfs de paarden van boer Van Veelen stopten met grazen. Nieuwsgierig hieven ze hun hoofden omhoog, om even later de halzen diep in het prikkeldraad te drukken. ‘Love was in the air’. En daarna ook aan de grond.
Michel Wouters van den Oudenweijer vliegend op weg naar zijn grote liefde Marlies Welling. Ook zij is, getuige haar parachutejurk, geheel in stijl. Foto: Jan Wamelink
„Oef“, zegt Yvonne van Megen, „dat zit erop.“
Al wapperend met de stof van haar prachtige feestjurk zorgt ze voor wat verkoeling op de klamme huid. Met de andere hand pinkt ze een traantje weg. Van ontroering, maar bovenal van opluchting.
Zoon Michel Wouters van den Oudenweijer (29) is zojuist veilig geland in de glooiende wei van boer Van Veelen, op de hoek van de Schelmseweg en de Apeldoornseweg, tegenover Valkenhuizen. Een pak van het hart van moeder Yvonne.
„Ik heb hem nooit eerder zien springen. Niet omdat ik dat niet durfde, het is er gewoon nooit van gekomen. En dan uitgerekend vandaag is het voor mij de eerste keer. Op zo’n dag waarop niets mis mag gaan.“
Die dag was gisteren de dag waarop zoon Michel het jawoord gaf aan Marlies Welling. Tweeëneenhalf jaar geleden leerden ze elkaar kennen, tijdens het parachutespringen. Als ze ooit zouden trouwen, zo wist het Arnhemse stel vanaf het begin, dan in stijl. Het liefst had Michel zich bij de Witte Villa, waar later op de middag het uiteindelijke jawoord werd gegeven, met zijn parachute naar beneden laten vallen, maar daar kreeg hij geen vergunning voor. Dus werd het de wei van boer Van Veelen, waar pakweg tachtig hooggehakte dames en vlotgeklede mannen zich eerst langs dampende balen kuilvoer moesten wurmen om vervolgens vol vervoering het kleurige en bijna kunstige schouwspel te kunnen aanschouwen.
Michel landde nog net niet op schoot bij zijn Marlies, maar wel stijlvol. En dat met een nieuwe parachute. De oude zat om het frêle lijf gevouwen van zijn stralende, en ook nog jarige (26) bruid. „Michel heeft er 99 keer mee gesprongen, de honderdste keer was-ie voor mij. Michael van der Meide, een jonge ontwerper uit Rotterdam, heeft er mijn bruidsjurk van gemaakt.“
Alleen voor het moment in de wei? „Nee hoor, ik hou hem de hele dag aan.“ Een wijs besluit. Van de glanzend rode parachutestof is een plaatje van een jurk gemaakt. Een jurk die ze, vindt Yvonne, dikverdiend heeft. „Michel is voor goud gegaan. Dat heeft-ie met Marlies gekregen.“
[4 stemmen / 3.75]
