Hoi,

Ik ben aan het rond kijken voor een eigen setje.
Ik ben er toen achter gekomen dat de Kompasroos kennelijk niet geldt voor een reserve parachute.
Iemand die dus voor de hoofdkoepel in categorie 1 valt mag dus een 120 sq/ft reserve hebben... ...
Is dat niet vreemd?

Wie kan mij er meer over vertellen?

Groeten,
Wenda

Er is geen regelgeving die de grote van de reserve bepaald. Er is wel regelgeving die stelt dat het materiaal in overeenstemming moet zijn met de ervaring en voorgenome sprong van de springer. Concreet houd dit in, dat een instructeur niet iemand uit cat I of II met een 120 sq ft reserve omhoog zal laten gaan.

En buiten de kompasroos hebben we natuurlijk ons gezonde verstand nog. (Auw wat zeg ik nou. Dit schijnt niet voor iedereen te gelden. Sterker nog....)

Paul, als instructeurs in staat zouden zijn om voor reserve-parachutes de regelgeving toe te passen zoals jij die omschrijft, dan kunnen instructeurs dat toch ook voor hoofd-parachutes toepassen?! Dan hebben we geen kompasroos meer nodig of hooguit een veel simpelere variant daarvan...

Bryan, dat zou zo inderdaad moeten zijn. Echter die mogelijkheid hadden instructeurs ook voor de kompasroos en toch werkte het niet. Aangezien er een grote diversiteit aan I's is en niet alle I's op dezelfde gronden of met dezelfde kennis besluiten maken, is het ook moeilijk handhavend op te treden. (Sommige instructeurs krijgen een beter gevoel over zichzelf als ze iets "durven" toe te staan, wat een ander weigerd.) Daarnaast heb je natuurlijk een grijs gebied; Je acht iets niet veilig, maar omdat je de persoon beter in gaten kan houden/begeleiden omdat je hem/haar kent, laat je iets toe. (Het zou nog onveiliger worden als ze uitwijken naar een DZ waar niemand hen kent en daar hun dingetje gaan doen) Voor overduidelijke gevallen (Bijv. een Cat I of II springer met een 120 reserve) is dit echter niet moeilijk.

Overigens pleit ik al sinds de invoering van het kompasroos voor een systeem waarbij een I persoonlijk (onder zijn verantwoordelijkheid) vrijstelling kan geven op individuele basis met getekende logboek aantekening op de kompasroos. Mensen die roepen kompasroos ja, maar truusje kan beter met een kleinere koepel springen (uitzondering), durven niet daarvoor de persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen. (dan weten ze het kennelijk niet meer zo zeker?)

Echter dit is allemaal mosterd na de maaltijd. De kompasroos is nu een aantal jaar in werking en hij werkt gewoon goed. Er is een groeiende groep springers die beter inzicht krijgen in de risico's van koepels uit een hogere Categorie en het bijkomend effect is dat de "medium" ervaren springer (500-1500 sprongen) langer doorgaan met hun parachutes, omdat ze hun oude niet kunnen dumpen bij de nieuwe A-brevetter. Dit betekend voor zowel de meer ervaren springer als de A-brevetter en veiligere situatie.

Paul, goed verhaal. Ik vraag mij echter af, in jouw voorbeeld, of een reserve een "overduidelijk" verhaal is. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een I vraagt welke reserve in m'n rig zit en aangezien we (gelukkig) niet vaak aan een reserve hangen, komt niemand daar ook achter. Dit in tegenstelling tot de main. Een springer met 150 sprongen die met een stiletto naar beneden komt stuiven, zal toch op zijn minst de aandacht van de I van dienst trekken.

Ik ben het met je eens dat er een richtlijn moet zijn en de kompasroos is daar een voorbeeld van. Ik vind persoonlijk echter de kompasroos wat "over de top" en heb tevergeefs al eens een (tegen)voorstel naar de TC gestuurd. Overigens heeft de TC mij toen keurig geantwoord, zij gaf aan het op sommige gedeeltes met mij eens te zijn en blijkbaar wordt er momenteel gewerkt aan een iets aangepaste vorm. Het punt welke ik o.a. had over lichte springers die in de kompasroos mijn inziens benadeeld worden, blijft helaas.

Als ik een stem zou hebben, dan steun ik je direct in een systeem waarbij instructeurs de mogelijkheid hebben van de regel af te wijken. Daar schuilt natuurlijk wel meteen het "gevaar" welke jij in jouw verhaal in de eerste alinea goed hebt verwoord.

Wat mij betreft is dit een discussie die zolang de kompasroos bestaat, door zal blijven gaan. Ik ben zelf niet 100 % blij met de kompasroos, aangezien ik in mijn 2 jarige springcarriëre bijna 700 sprongen heb gemaakt en ook nog een lekker met mijn koepel wil spelen vond ik het wachten op de 500ste sprong vervelend...

Maar de kompasroos is juist wel beschermend juist voor mensen die veel springen en misschien een beetje overmoedig worden (schuldig), en ook voor de mensen die minder springen en minder ervaren/current zijn.
Uitzonderingen op de kompasroos kun je eigenlijk niet maken want zodra één persoon voor wat voor reden dan ook ervan af wijkt gaan andere springers natuurlijk ook vragen stellen.

De Instructeur de bevoegdheid geven om te beslissen is ook niet ideaal, aangezien de ene instructeur wat conservatiever is dan de andere. Stel je krijgt toestemming van je eigen chefinstructeur om een hogere categorie chute te springen en vervolgens ga je een dagje op een andere club springen, hoe kan de daar aanwezige instructeur beslissen of jij daar ook met je chute mag springen? Die is namelijk niet op de hoogte van jouw ervaring.

De kompasroos is restrictief, maar wel beschermend en ik denk dat dat prioriteit heeft. Tot er een concreet en kloppend alternatief is denk ik dat het verstandig is om de kompasroos te volgen.

Mijn idee: Haal de restrictie "minmale grootte" uit de kompasroos en laat mensen een koepel kiezel op basis van wingload. Dan kunnen de lichte poppetjes onder ons met een koepel vliegen die qua type in de kompasroos bij ze hoort, maar met alleen een restrictie voor de wingload.

Dat er een restrictie is in de minimale oppervlakte is op zich wel logisch. Immers een lichtere combinatie (springer/chute) reageert heftiger dan een zwaardere combinatie met dezelfde wingload. Echter, mijn voorstel richting de TC was om deze in de verschillende categorieen 1 stapje te verlagen. Dus de 170 in cat.2 naar 150 en de 150 in cat.3 naar 135. Naar mijn mening bereik je dan als regelgever nog steeds hetzelfde doel zonder in te boeten op veiligheid (heb o.a. de verhalen van PD en Icarus gelezen). Lichte mensen (vaak zijn dat vrouwen) zullen dan nog steeds eerder de minimale oppervlakte eis bereiken dan de maximale wingload eis. Een goed voorbeeld is mijn ega, Christien. Zij vliegt met een 150 (minimale oppervlakte in cat.3) met wingload 1,0. Met haar 140 sprongen prima, maar cat.3 loopt door tot 499 sprongen... Ik denk dat het geen enkel kwaad kan als zij tussen nu en 100 sprongen de stap wil zetten naar een 135 (wingload dan 1,14).

Naast dit punt vind ik cat.3 veel te groot/lang (100-500 sprongen). Met 300 sprongen naar de volgende categorie stappen lijkt me meer dan genoeg... De oplossing is waarschijnlijk een extra categorie.

Beste lezers,

Als je graag kleiner zou willen, dan kun je toch toestemming vragen aan de EC/TC!
Als je het goed onderbouwt, krijg je daar een eerlijk antwoord op!
Dus dat kleine meisje kan mogelijk best een kleinere chute vliegen.

Daarnaast is het nog steeds oppassen geblazen om over te stappen naar een kleine koepel, omdat de input sterker is. Dit heeft dus niets met wingload te maken.

Veel plezier met vliegen.

Ik denk daarentegen dat het geen enkel kwaad kan als zij gewoon aan een 150 blijft hangen. Ik heb zelf een akkefietje gehad met een 170 (wingload 1.3) toen ik ongeveer 300 sprongen had. Nou vind ik mezelf redelijk conservatief en ik had op dat moment ook zoiets van kompasroos is sterk overdreven. Ik heb overigens nu ik kleiner mag nog steeds een 170 en bevalt erg goed. Daarbij, zoals Hans al zei(?), bij kleinere chutes veranderen niet alleen de wingload, maar ook de vliegeigenschappen

Ik zeg helemaal met Ralph eens. Doe maar eens de Wingload test op de PD site....

Hierdoor zul je er achter komen dat de wingload van de parachute nauwelijks iets zegt over de vlieg eigenschappen en dat de grootste fout die er gemaakt kan worden is:

Het is een klein poppetje die kan makkelijk van de manta overstappen naar een 135 sqft. Dan heeft ze toch nog maar een wingload van ... Dan ga je aan het feit voorbij dat de lijnen veel korter zijn, de pendule eronde radicaler etc etc...

ik zeg Kompassroos is een goed begin, maar het kan beter... maar hee dat kan het altijd wel.

Het blijft zoiezo vreemd dat in een land waar relatief weinig gesprongen wordt per hoofd ( invergelijking met Amerika) er wel gemiddeld kleiner gesprongen word....denk daar maar eens overna.

gr
Joost