Titel:Wingsuit springen
Wingsuit springen

Wingsuitspringen is erg populair en wordt door steeds meer springers beoefend. Met een wingsuit vlieg je veel meer - en met je eigen lichaam  - dan dat je valt. Je vrijevaltijd is veel langer, en je kunt grote horizontale afstanden afleggen. Ook kun je wingsuiten in groepen, artistiek vliegen (denk aan barrel rolls) en elkaar vastpakken. Sommige wingsuits vliegen zo langzaam dat er gecombineerd gevlogen kan worden met springers onder een hele snelle parachute, het zgn. XRW-en. 

Uiteraard zijn er voor wingsuitvliegen springtechnische eisen. Deze staan verwoord in het BVR. Je moet o.a. tenminste 200 vrijeval sprongen hebben en een B-brevet, en je instructie hebben gehad van een wingsuit-instructeur. Een goede informatiebron is te vinden op de site van Jarno Cordia. Er zijn intussen diverse fabrikanten van wingsuits, waarbij de bekendste Phoenix Fly, SquirrelTonysuits en andere.

De geschiedenis van het wingsuitvliegen begon al in de jaren '30 van de XIXde eeuw. Op wikipedia staat een artikel hierover. In de beginjaren van onze parasport (1930 – 1960) waren er mensen die droomden van vliegen in plaats van vallen. Er waren vele pioniers, waarvan de meest bekende Leo Valentin is, die experimenteerden met vleugelpakken. Vanwege de beperkte kennis destijds bestonden deze vleugels bijna allemaal uit vaste constructies. Helaas hebben vele pioniers deze sprongen niet overleefd. Zodra de vlucht namelijk echte vormen aan begon te nemen werden de krachten op de wings zo groot dat de armen niet meer gebruikt konden worden om de parachute te openen of de constructies en armen begaven het met alle gevolgen van dien.  

Pas midden jaren negentig, eind vorige eeuw, werd door de Fransman Patrick DeGayardon verder geëxperimenteerd maar dan met pakken met zeer innovatieve soft wings. De vleugels bestonden uit cellen zoals je die ook in een parachute hebt. Met een juiste lichaamshouding konden de wings zodanig gevuld worden dat er echte vleugels met lift ontstonden. Deze gevulde cellen tussen armen en body en tussen de benen vergrootten het oppervlak zodanig dat er echt gevlogen kon worden. Weliswaar nog steeds met een aardige daalsnelheid, maar er was reeds een fikse voorwaartse snelheid mogelijk. 

In 1998 is het eerste wingsuit ontworpen wat zo veilig zou zijn dat een wat meer ervaren parachutist ermee zou moeten kunnen vliegen. In 1999 werden deze wingsuits commercieel geproduceerd en op de markt gebracht. 


Afkomstig van www.parachute.nl