Formatiespringen

Bij deze discipline is het de bedoeling dat teams zoveel mogelijk formaties in de vrije val maken. Formatiespringen is opgedeeld in de onderdelen FS4 open, FS4 vrouw, FS8 en VFS. De wedstrijden zijn over 10 ronden met een semi-finale en finale. Het beoordelen van de prestaties wordt door een groep van 5 scheidsrechters gedaan aan de hand van beelden die een meevallende cameraspringer maakt.  

Per sprong worden de formaties geloot uit een zogenaamde divepool. Dit is een verzameling van formaties die in de vrije val gemaakt kunnen worden. Deze formaties worden jaarlijks door de IPC vastgesteld en bekendgemaakt aan de springers. Alleen de volgorde van de formaties staat niet vast. Deze wordt per wedstrijd apart geloot. De teams kunnen dus trainen door de formaties uit de dive pool te oefenen. Hiervoor maken ze uiteraard sprongen, maar er wordt ook steeds meer gebruik gemaakt van indoor skydiving windtunnels als trainingsmiddel.  

Het formatiespringen wordt het sterkst vertegenwoordigd door de grotere westerse landen en Rusland.

Naast het formatiespringen op snelheid is er de uitdaging van het bouwen van een zo groot mogelijke formatie in de vrije val. Hierbij is de snelheid van het opbouwen van belang omdat de tijd nu eenmaal beperkt is. Daarnaast zijn het aantal springers en de exithoogte belangrijk. Als je boven een bepaalde hoogte komt is het verstandig en soms zelfs noodzakelijk om zuurstof in het vliegtuig te hebben. Er zijn records voor algemeen en vrouw. Deze records worden internationaal steeds scherper gesteld, wat een steeds grotere organisatie nodig maakt. Het huidige record staat maar liefst op 400 en is gemaakt op 8 februari 2006 in Thailand. Voor vrouwen is dit record 151, gemaakt op 30 september 2005 te Perris Valley, USA. 

Kijk voor de internationale records op de site van de FAI (Fédération Aéronautique Internationale).